Δήμος Πετρούπολης 17 νέες εποχικές θέσεις εργασίας

1907–1934. Λίγο πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και για τρεις δεκαετίες εμφανίζονται στην περιφέρεια του Λεκανοπεδίου πολλά κηποπροάστια: Ψυχικό, Φιλοθέη (Νέα Αλεξάνδρεια), Εκάλη, Νέα Κηφισιά, Νέον Αμαρούσιον, Πεντέλη, Χολαργός, Ηλιούπολη, Άλιμος, Βουλιαγμένη, Βούλα, Τράχωνες (Αργυρούπολη), Ευρυάλη Γλυφάδας, Καστρί, Διόνυσος…
Φυσικά, δεν είναι όλα των ιδίων προδιαγραφών ούτε στοχεύουν στο ίδιο αγοραστικό κοινό.

• Άλλα απευθύνονται σε μεγαλοαστούς (μεγαλοβιομήχανους, μεγαλέμπορους, εφοπλιστές κ.α.)
• Άλλα σε ανώτερες και μεσαίες κοινωνικές τάξεις (διευθυντικά στελέχη τραπεζών, επιχειρήσεων, εμπόρους, εισοδηματίες κ.α.) και
• Άλλα σε μεσαία και κατώτερα, λαϊκά στρώματα, ακτήμονες ακόμη και σε πρόσφυγες, που θέτουν κάποια κριτήρια για την περιοχή που θα επιλέξουν για να εγκατασταθούν μόνιμα.

1922.. Η μικρασιατική καταστροφή φέρνει στην Ελλάδα 1,8 εκατομμύρια ψυχές. Τριακόσιες χιλιάδες από αυτούς εγκαθίστανται στην περιοχή του Λεκανοπεδίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 1928, ο ένας στους τρεις κατοίκους της μείζονος Αθήνας είναι πρόσφυγας.
Το κράτος μέσω της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων (Ε.Α.Π) καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για την περίθαλψη των ξεριζωμένων αδελφών, ενώ η στεγαστική τους αποκατάσταση αναγορεύεται στο υπ’ αριθμόν ένα εθνικό πρόβλημα.

1923. Η κοντινή περιφέρεια της πρωτεύουσας μετατρέπεται σε ένα τεράστιο καταυλισμό. Το περιβάλλον υποβαθμίζεται. Περιβόλια κόβονται σε οικόπεδα, στις ελάχιστες επιτρεπόμενες διαστάσεις. Ανθοκήπια μετατρέπονται σε βιομηχανικούς χώρους. Κατά μήκος του Κηφισού και των παραποτάμων του δημιουργείται μια ζώνη μεταποιητικής δραστηριότητας.
Στις νέες συνοικίες που δημιουργούνται γύρω από το κέντρο και στην κοντινή περιφέρεια της Πρωτεύουσας το τοπίο είναι εφιαλτικό.. Αριστοκράτες, αστοί και λοιποί «καθώς πρέπει», αναζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής, έξω από τα όρια της πόλης, στα ειδυλλιακά περίχωρα. – Όσο πιο έξω, τόσο καλύτερα!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  DTSITSIS